دوربین عکاسی در واقع جعبه بسته و تاریکی است که به‌وسیله دریچه‌ای با دنیای خارج در ارتباط است و به طور کلی از چهارقسمت اصلی تشکیل شده است:
1- لنز «Lens» لنز وظیفه انتقال تصویر را به داخل دوربین عهده‌دار است و معمولاً از چند عدسی که با رعایت اصول فیزیکی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، تشکیل شده است.
2- دیافراگم «aperture» دیافراگم یا مردمک روزنه‌ای است که معمولاً در بین عدسی‌های لنز یا در پشت آن قرار دارد که قابلیت بزرگ و کوچک شدن را داراست و درواقع کنترل میزان نور لازم برای تشکیل تصویر روی فیلم یا حسگر در دوربین‌های دیجیتال را به عهده دارد.
3- پلک «shutter» پرده‌ای است که درمقابل صفحه حساس فیلم یا حسگر قرار گرفته و درحالت عادی بسته است و مانع رسیدن نور می‌شود. این پرده صرفاً درموقع عکسبرداری یعنی با فشاردادن دکمه عکاسی برای لحظه‌ای کنار رفته و باز و بسته می‌شود. کار پلک کنترل مدت زمان نوردیدن فیلم یا حسگر است.
4- فیلم «Film» صفحه‌ای است که به نور حساسیت نشان می‌دهد و تصاویر ورودی به دوربین بر روی آن ثبت می‌شود. فرق اصلی یک دوربین فیلمی و یک دوربین دیجیتال در این است که دوربین‌های دیجیتال از فیلم استفاده نمی‌کنند. وقتی نور وارد دوربین‌های دیجیتال می‌شود و به ذرات حساس فیلم برخورد نمی‌کند بلکه به حسگر می‌تابد.
حسگر صفحه کوچکی است شامل تعداد بسیاری سنسور «Sensur» که معادل ذرات حساس فیلم هستند. تعداد این ذرات همان ریزنمایی دوربین شماست. اگر دوربین شما مثلاً 6 مگاپیکسلی باشد. سنسور به معنای آن است که 6 میلیون سنسور در آن وجود دارد. هر سنسور مقدار نوری را که از طریق لنز و باتوجه به درجات دیافراگم و سرعت پلک بر روی آن می‌تابد، به شکل جریان الکتریکی ضعیفی درمی‌آورد و به پردازنده دوربین که وظیفه آن معادل کردن این جریان‌های الکتریکی با رنگ‌ها و در کنار قرار دادن آن است، رسانده و به این‌ترتیب تصویر مورد نظر را بازسازی می‌کند. البته پیش از اینکه جریان الکتریکی مربوطه پردازش شود، نیاز به تقویت شدن دارد. مقدار این تقویت، حساسیت دوربین شماست که با علامت ISO نشان داده می‌شود که در جای خود به آن خواهیم پرداخت.
دوربین‌های آنالوگ را می‌توان بر مبنای اندازه فیلم آنها و دوربین‌های دیجیتال را بر مبنای تعداد پیکسل آن تقسیم‌بندی  نمود هرچقدر اندازه فیلم یا تعداد پیکسل یک دوربین بزرگ‌تر و بیشتر باشد، کیفیت عکس افزایش می‌یابد و شما می‌توانید آن عکس را در ابعاد بزرگ‌تر چاپ کنید. البته این نکته را به خاطر داشته باشید اگر نیاز به چاپ عکس‌های بزرگ ندارید بی‌جهت پول خود را برای خرید دوربین‌هایی با پیکسل بیشتر یا فیلم بزرگ‌تر هدر ندهید به عنوان مثال اگر شما عکس‌های خود را بیش از اندازه 40×30 سانتی‌متر بزرگ‌نما کنید، یک دوربین فیلمی 35‌میلی‌متری یا یک دوربین 5‌مگا پیکسلی برای شما کافی است.
اگر به عکاسی علاقه‌مند هستید، به شما توصیه می‌کنیم در هنگام خرید حتماً دوربینی تهیه کنید که لنزهای آن قابل تعویض باشد. این دوربین‌ها در جهان به دوربین‌های تک‌لنزی انعکاسی «single lens Reflex»‌ شهرت دارند به هرحال پیشنهاد می‌شود حتماً از یکی از مارک‌های معروف «Sony، minoltz، Nikon، Canon، Olympus و Pentax» را انتخاب کنید که گرفتن خدمات فنی بعد از فروش آن نیز در کشور ما میسر است.
دوربین‌هایی که لنزهای قابل تعویض دارند به شما این امکان را می‌دهند که بتوانید در تمام شاخه‌های عکاسی از آن بهره‌مند شوید و از کوچک‌ترین موجودات مثل سلول‌ها‌ یا دورترین پدیده‌ها مثل ستارگان و... عکاسی کنید.

همانطوری‌که می‌دانید عکاسی کاملاً وابسته به نور می‌باشد. در مطالب قبلی صحبت درباره این بود که چگونه تنظیم‌های دوربین خود را شامل سرعت شاتر، اندازه دیافراگم، حساسیت، عمق میدان و... را انتخاب کنیم تا بتوانیم عکس‌های بهتری بگیریم. با این حال، برخی مواقع نور موجود برای عکاسی مناسب نیست. در این حال باید از فلاش‌ها کمک گرفت. فلاش درواقع راهی است برای همراه داشتن نور و روشن کردن صحنه. بسیاری از افراد نمی‌دانند که چه استفاده‌هایی از فلاش می‌توان به عمل آورد که در این مبحث به آن می‌پردازیم.
به خاطر داشته باشید شما می‌توانید در هر موقعیتی از نور فلاش استفاده کنید؛ حتی در هوای آزاد وقتی که آفتاب به روشنی می‌تابد، نور فلاش به عنوان نور فرعی برای از بین بردن سایه‌های ناخوشایند مثل سایه‌های زیر ابرو و بینی به کار می‌رود. البته قدرت نور فلاش‌ها محدود است و با فاصله موضوع تا فلاش نسبت معکوس دارد؛ یعنی هرچه فاصله عکسبرداری بیشتر شود، شدت نور فلاش تا موضوع کمتر می‌شود و برای جبران این نقیصه باید دیافراگم لنز را بازتر کنید یا ISO  دوربین خود را بالاتر ببرید. هر فلاش دارای یک عدد راهنما «Guide Number»‌است که در روی بدنه آن یا در کاتالوگ آن ذکر شده است که از تقسیم آن بر فاصله عکسبرداری عدد دیافراگم به دست می‌آید. به عنوان مثال اگر عدد راهنمای فلاش شما 24 باشد و بخواهید از فاصله ‌3 متری عکس بگیرید، باید دیافراگم دوربین را روی عدد 8 تنظیم کنید. البته این محاسبه تا مادامی که از ISO استفاده می‌کنید معتبر است. معمولاً طرز کار با فلاش‌های معمولی کمی وقتگیر بوده و نیاز به محاسبه دارد به همین دلیل فلاش‌های خودکار نیز به بازار عرضه شده است. در این نوع فلاش‌ها از یک چشم الکترونیک استفاده می‌شود که نور لازم برای صحنه عکسبرداری را ارزشیابی کرده و متناسب با آن نور مناسب را از خود ساطع می‌کند که باعث سرعت عمل در عکاسی می‌شود. اگر می‌خواهید برای دوربین خود فلاش مجزا تهیه کنید، سعی کنید که دارای این مشخصات باشد:
اولاً دارای چند درجه اتوماتیک باشد، ثانیاً قدرت نور دستی «manual» فلاش قابل تغییر باشد و بتوان آن را به صورت نصف، یک‌چهارم و یا یک‌هشتم تقلیل داد، ثالثاً فلاش قابلیت چرخش به بالا و اطراف را داشته باشد. در هنگام عکاسی با فلاش به نکات زیر توجه داشته باشید:
1- در هنگام استفاده از فلاش سرعت پلک دوربین باید روی درجه مخصوص فلاش تنظیم شود که در اکثر دوربین‌ها سرعت یک‌شصتم ثانیه است، در غیر این‌صورت عکس‌های گرفته شده به صورت سیاه درخواهند آمد.
2- درصورتی که فالش دوربین شما قابلیت چرخش به اطراف و بالا را داشته باشد برای برطرف کردن سایه می‌توانید فلاش را به سقف تابانده و درنتیجه سایه‌ها بر روی زمین افتاده و از کادر عکس خارج می‌شوند، ضمن اینکه نور غیرمستقیم فلاش نوری نرم و بدون سایه است. البته به علت جذب نور فلاش توسط سقف نحوه محاسبه فاصله عکسبرداری برای تنظیم دیافراگم برابر خواهد بود با: 5/1×فاصله سقف تا سوژه + فاصله فلاش تا سقف
3- درصورتی که نور فلاش از زیر به موضوع بتابد، باعث ایجاد جلوه‌های ترسناک خواهد شد. در فیلم‌های ترسناک اغلب از این نوع نورپردازی برای صحنه‌های موردنظر استفاده می‌شود.
4- درصورتی که نور فلاش از بالا به سوژه بتابد، حالت طبیعی‌تری پیدا می‌کند، زیرا ما عادت کرده‌ایم که مردم را درحالی که نور از بالا به آنها می‌تابد رؤیت کنیم. نور خورشید و نور لایه‌های سقفی منازل از آن جمله‌اند.
5- همیشه استفاده از دو فلاش به طور همزمان بهتر از یکی است، برای اینکه دو فلاش به طور همزمان عمل کنند؛ می‌توانید از چشم‌های الکترونیک همزمان‌کننده که دارای قیمت ارزانی است و به زیر فلاش نصب می‌شوند. استفاده کنید.
بهتر است در این مواقع از تابش دو نور فلاش مثلثی ترتیب دهید که سوژه در رأس آن قرار داشته باشد.
6- تاریک بودن محیط عکاسی باعث باز شدن مردمک چشم شده و در لحظه روشن‌شدن فلاش باعث انعکاس نور قرمز از شبکیه چشم شده که موجب قرمزی چشم خواهد شد. برای جلوگیری از بروز این مسئله اولاً سعی کنید در محیط روشن عکاسی کنید، ثانیاً چنانچه شخص در لحظه عکاسی به طور مستقیم به دوربین نگاه نکند یا اینکه فاصله فلاش عکاسی را از لنز دوربین افزایش دهیم. احتمال بروز لکه قرمز کاهش می‌یابد.
در فلاش‌های جدید درجه‌ای به این منظور درنظر گرفته شده که با فعال کردن آن قبل از گرفتن عکس، فلاش به طور خودکار چند بار نور از خود ساطع می‌کند تا مردمک چشم به آن عادت کرده و مانع از قرمزشدن چشم شود.