رنگ گویاترین نمادی است که عکاس به عنوان یک وسیله بیانی در اختیار دارد. این نماد از خط و فرم و کنتراست و طرح نیز نیرومندتر و گویاتر است.
عکاسی که عکس رنگی می‌گیرد می‌تواند با انتخاب رنگ‌های معین معنا یا حالتی خاص به عکس‌هایش بدهد.
این کار به چند طریق امکانپذیر است. عکاس می‌تواند سوژه را به دلیل رنگش انتخاب کند. یا اینکه رنگ کلی عکس را با استفاده از فیلترهای رنگی تقویت و یا تضعیف کند.
رنگ‌های روشن، شادی‌بخش و پرطراوت و رنگ‌های تیره غم‌انگیز و افسرده هستند. ترکیب و تلفیق رنگ‌های خویشاوند (قرمز، نارنجی، زرد، قهوه‌ای) معمولاً خوشایندتر از رنگ‌های غیرخویشاوند است. ترکیب رنگ‌های مکمل تأثیرات گرافیکی بسیار نیرومندی به وجود می‌آورد. برخی از رنگ‌ها مثل قرمز، نارنجی، زرد، مغزپسته‌ای، گرم و برخی دیگر مثل آبی، آبی مایل به سبز و آبی مایل به بنفش سرد هستند. دوستی و شفقت و عشق را با رنگ‌های گرم، خصومت و تنفر و تکبر را با رنگ‌های سرد بهتر می‌توان نشان داد عکاس می‌تواند با انتخاب رنگ و توجه به شدت آن، حالت یا گیرایی سوژه را تقویت یا خنثی کند.
در زمینه رنگ‌های خاص به نکات زیر توجه داشته باشید:
قرمز مهاجم‌ترین و استیلاجوترین رنگ طیف نور و درعین حال فعال و مهیج است. بنابراین استفاده از آن در آگهی‌های تبلیغاتی، جلد کتاب و پوسترها به طرز مؤثری جلب‌توجه خواهد کرد. رنگ قرمز مشابه خون و آتش است و خطر را می‌رساند (علایم راهنمایی و رانندگی معمولاً به رنگ قرمز هستند)‌ و نیز نماد قهر و انقلاب وتندخویی است. رنگ آبی در نقطه مقابل رنگ قرمز قرار دارد و غیرفعال‌ترین رنگ‌ها و در عین حال آرامبخش است. شاید انسان را به یاد آب و آسمان می‌اندازد.  رنگ زرد نشان‌دهنده کیفیات گوناگون است: از یک طرف با احساسات مطبوعی چون دیدن خورشید، گرمی بهار و طراوت قرین است و از سوی دیگر نشانه ترس و بیماری است. مثلاً می‌گوییم فلان کودک زردنبو است. رنگ نارنجی که درحد فاصل زرد  و قرمز قرار دارد، گرمی آن از قرمز که رنگی است داغ، کمتر و از زرد که رنگی گرم است، قدری بیشتر است. رنگ نارنجی خزان را تداعی می‌کند. قهوه‌ای نمایشگر زمینی بودن، خزان و   برگریزان، آرامش و صفا و میانسال بودن است. سبز که رنگ مسلط طبیعت است، کمتر از سایر رنگ‌ها تصنعی به نظر می‌رسد. این رنگ نه فعال است نه غیرفعال، نه داغ نه سرد، نه غالب و نه مغلوب، بلکه رنگی است طبیعی و سبک. بنفش برحسب زیاد بودن عنصر قرمز یا آبی آن می‌تواند فعال یا غیرفعال باشد. سفید نشانه پاکی و معصومیت و سیاه نشانه مرگ است. به خاطر داشته باشید با کمک گرفتن از خواص ذکر شده می‌توانید تأثیرپذیری عکس‌هایتان را افزایش دهید.

تهیه عکس از ارتفاع بالا را «عکاسی هوایی» می‌گویند امروزه در جهان عکاسی هوایی گسترش زیادی پیدا کرده است.در دنیای پیشرفته امروز در اکثر رشته‌های علمی از عکس‌هایی هوایی برای پیشبرد عملیات شناسایی و اندازه‌گیری استفاده می‌شود.
امروزه ارتش‌های جهان در اکثر مواقع از عکس‌های هوایی برای طرح‌ریزی و تاکتیک عملیات استفاده‌های شایانی می‌کنند.
کشورهای پیشرفته در زمینه تهیه و تولید عکس‌های هوایی به قدری تکامل پیدا کرده‌اند که با استفاده از اقمار مصنوعی و ماهواره‌های گوناگون در هر شبانه‌روز از کلیه نقاط جهان عکس می‌گیرند. برخی از رشته‌هایی که از عکاسی هوایی به عنوان یک وسیله مطمئن استفاده می‌کنند، عبارت‌اند از: نقشه‌برداری هوایی، کشاورزی و منابع طبیعی، رشته‌های مختلف زمین‌شناسی و اکتشافات معدن، حفاظت خاک و آبخیزداری، خاکشناسی، مرتع‌داری، برآورد محصولات کشاورزی، تعیین مسیر ماهواره، مطالعات محیط زیست و آماربرداری و شکاربانی، بررسی مسائل جغرافیایی، تشخیص حدود املاک، بررسی و کنترل سیلاب‌ها، برنامه‌ریزی شهری، کنترل ترافیک.
عکاسی هوایی در اواخر قرن نوزدهم میلادی به وسیله دوربین‌های عکاسی معمولی که در بالون‌ها قرار می‌دادند، آغاز شد و از سال 1917 در جنگ جهانی اول عکسبرداری با هواپیما به منظور استفاده‌های نظامی به کار رفت. با تکمیل دوربین‌های مخصوص و استفاده از فیلم‌های رنگی، اسلاید و پرتوهای مادون قرمز و غیره فن عکسبرداری هوایی پیشرفت کرد.آماتورهایی که می‌خواهند از داخل هواپیما عکس بگیرند باید به نکات زیر توجه داشته باشند:
برای عکسبرداری باید ارتفاع پرواز حداکثر 300 متر و حداقل سرعت شاتر دوربین 125 باشد. درمورد عکس‌های سیاه و سفید، استفاده از فیلم پانکروماتیک «حساس به تمام نورهای طیف» و فیلتر زرد یا نارنجی و در عکس‌های رنگی به کاربردن فیلتر جذب‌کننده فرابنفش «uv» ضروری است.

کمپوزیسیون عبارت است از ترکیب بندی تصویر و انتخاب و قراردادن مناسب و به جای عناصر تشکیل دهنده تصویر برای بیان ایده‌ای خاص در عکس.
عواملی که در یک عکس برای تأکید بر نکاتی خاص مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از وضوح، مقیاس، رنگ، آرایش صحنه و محل استقرار.
وضوح: یا واضح نشان دادن یک موضوع نسبت به زمینه یا دیگر موضوع‌ها در تصویر می توان توجه بیننده را به موضوع موردنظر جلب کرد.
مقیاس: هرگاه اندازه یک موضوع نسبت به دیگر موضوع‌ها بزرگ‌تر باشد چشم‌ها به سوی آن کشیده خواهد شد.
رنگ: اگر رنگ موضوع با رنگ پس‌زمینه‌ای که موضوع دربرابر آن قرار گرفته است اختلاف داشته باشد، موضوع برجسته‌تر خواهد شد.
آرایش صحنه: حتی‌الامکان سعی شود کادر تصویر از موضوع‌هایی که نقشی در تصویر ندارند، خالی باشد. آسان‌ترین روش خالی کردن کادر؛ انتخاب نقطه دید مناسب است. از خطوط قوی موجود می‌توان به گونه‌ای بهره برد که چشم را به سمت بخش بااهمیت تصویر هدایت کنند.
محل استقرار: برخی از عکاسان معتقدند موضوع نباید به لبه‌های کادر نزدیک باشد. قراردادن موضوع در وسط عکس اگرچه تأکید بسیاری بر آن می‌کند، اما بسیار رسمی و تکراری است.

 به نظر عده‌ای از آنها قراردادن خط افق در مرکز عکس به گونه‌ای که عکس را به طور دقیق به دو نیمه تقسیم کند، غلط است و خط افق را باید بالاتر یا پایین‌تر از مرکز عکس قرار داد. در عکسبرداری پرتره نیز عده‌ای توصیه می‌کنند همیشه فضای باز در سمتی که موضوع به آن طرف نگاه می‌کند، بیشتر از فضای پشت سر او باشد. درمورد موضوع‌های متحرک «مثلاً سوارکار یا موتورسوار» باید فضای بیشتری دربرابر موضوع و فضای کمتری در پشت‌سر او قرار داده شود. با وجود آنچه گفته شد. عکاسان پرآوازه‌ای هستند که به الگوهای اشاره شده اعتقاد ندارند و در عین حال عکس‌هایی که از نظر کمپوزیسیون دارای زیبایی و استحکام خاصی هستند، ارائه می‌کنند.
  

 بهره‌برداری از دوربین عکاسی در زیر آب نیازمند استفاده از وسایل مخصوص و تکنیک ویژه‌ای می‌باشد که در این مبحث به آن می‌پردازیم.
تعدادی از سازندگان لوازم عکاسی محفظه‌هایی ضد آب برای دوربین‌های حرفه‌ای خود ساخته‌اند که می‌توان دوربین لنز و فلاش را به سادگی در آن تعبیه کرد و در زیرآب از آن استفاده نمود از طرفی دوربین، فلاش و نورسنج‌هایی که دربرابر نفوذ آب مقاوم هستند نیز برای این منظور ساخته شده‌اند که درصورت استفاده از آنها نیازی به محفظه مخصوص نیست و درواقع عکاس زیر آب باید بین خرید یک دوربین مخصوص زیر آب و یا تهیه محفظه‌ای که دوربین معمولی را دربرمی‌گیرد یکی را انتخاب کند. البته اگر محفظه‌ای بخرید که دوربین و لنزهای موجودتان در داخل آن قرار گرفته و به کار رود از نظر هزینه بسیار ارزانتر از خرید یک سیستم جدید دوربین و لنزهای ضدآب خواهد بود. 
همانطور که می‌داند ضریب انکسار آب بیشتر از هوا است و این موضوع را می‌توانید با فروبردن یک میله یا یک تکه چوب در داخل آب امتحان کنید و ببینید که کوتاه‌تر و شکسته به نظر می‌آید، درواقع آب مانند یک لنز اضافی عمل می‌نماید و این موضوع باعث پدید آمدن سه مشکل به شرح زیر می‌شود:
1- اشیاء و موضوعات در زیر آب یک‌چهارم نزدیک‌تر از آنچه حقیقتاً هستند، دیده می‌شوند.
2- اشیاء و موضوعات در زیر آب یک‌سوم بزرگ‌تر از اندازه واقعی‌شان دیده می‌شوند.
3- زاویه پوشش لنز در زیر آب به میزان یک‌چهارم کاهش می‌یابد و این بدان معناست که مثلاً یک لنز 35 میلی‌متری تبدیل به یک لنز حدود 50 میلی‌متری خواهد شد. 
دومین خاصیت آب، خاصیت جذب و به عبارت بهتر خورندگی نور است. یعنی نور به تدریج ضمن عبور از لایه‌های آب قوت و شدت خود را از دست می‌دهد. آب همچون یک فیلتر موجب جذب بخشی از نوری می‌شود که از خورشید به زیر آب می‌رسند. در فاصله یک متر از سطح آب، نیمی از نور قرمز موجود در نور خورشید حذف می‌شود و در 5 متری تمام نور قرمز در 10 متری تمام نور نارنجی و در 20 متری همه چیز به رنگ خاکستری مایل به آبی دیده می‌شود. با استفاده از فیلترهای قرمز با درجات مختلف؛ فلاش الکترونیک یا منبع نور مصنوعی می‌توان این اشکال را رفع کرد. بهترین موقعیت برای عکاسی در زیر آب در نور شفاف آفتاب و آسمان صاف و آب زلال و آرام پدید می‌آید. برای به حداقل رساندن لرزش دوربین بهتر است که برای لحظه‌ای ضمن چکاندن شاتر و همزمان با آن نفس خود را نگه داشت.
در پایان به خاطر داشته باشید هیچگاه وسایل مربوط به عکاسی در زیر آب را زیر تابش آفتاب نگذارید، زیرا گرمای آن سبب گشاد شدن واشرهای لاستیکی و درنتیجه مقدمه‌ای برای شروع نشت آب به داخل محفظه دوربین زیر آبی گردد.