تهیه عکس از ارتفاع بالا را «عکاسی هوایی» می‌گویند امروزه در جهان عکاسی هوایی گسترش زیادی پیدا کرده است.در دنیای پیشرفته امروز در اکثر رشته‌های علمی از عکس‌هایی هوایی برای پیشبرد عملیات شناسایی و اندازه‌گیری استفاده می‌شود.
امروزه ارتش‌های جهان در اکثر مواقع از عکس‌های هوایی برای طرح‌ریزی و تاکتیک عملیات استفاده‌های شایانی می‌کنند.
کشورهای پیشرفته در زمینه تهیه و تولید عکس‌های هوایی به قدری تکامل پیدا کرده‌اند که با استفاده از اقمار مصنوعی و ماهواره‌های گوناگون در هر شبانه‌روز از کلیه نقاط جهان عکس می‌گیرند. برخی از رشته‌هایی که از عکاسی هوایی به عنوان یک وسیله مطمئن استفاده می‌کنند، عبارت‌اند از: نقشه‌برداری هوایی، کشاورزی و منابع طبیعی، رشته‌های مختلف زمین‌شناسی و اکتشافات معدن، حفاظت خاک و آبخیزداری، خاکشناسی، مرتع‌داری، برآورد محصولات کشاورزی، تعیین مسیر ماهواره، مطالعات محیط زیست و آماربرداری و شکاربانی، بررسی مسائل جغرافیایی، تشخیص حدود املاک، بررسی و کنترل سیلاب‌ها، برنامه‌ریزی شهری، کنترل ترافیک.
عکاسی هوایی در اواخر قرن نوزدهم میلادی به وسیله دوربین‌های عکاسی معمولی که در بالون‌ها قرار می‌دادند، آغاز شد و از سال 1917 در جنگ جهانی اول عکسبرداری با هواپیما به منظور استفاده‌های نظامی به کار رفت. با تکمیل دوربین‌های مخصوص و استفاده از فیلم‌های رنگی، اسلاید و پرتوهای مادون قرمز و غیره فن عکسبرداری هوایی پیشرفت کرد.آماتورهایی که می‌خواهند از داخل هواپیما عکس بگیرند باید به نکات زیر توجه داشته باشند:
برای عکسبرداری باید ارتفاع پرواز حداکثر 300 متر و حداقل سرعت شاتر دوربین 125 باشد. درمورد عکس‌های سیاه و سفید، استفاده از فیلم پانکروماتیک «حساس به تمام نورهای طیف» و فیلتر زرد یا نارنجی و در عکس‌های رنگی به کاربردن فیلتر جذب‌کننده فرابنفش «uv» ضروری است.